Na przełomie XIX i XX wieku w Powiecie Dąbrowskim szczególnie niekorzystnie przedstawiała się sprawa stanu zdrowia mieszkańców. Nie było szpitala, a istniejące w poszczególnych gminach szpitaliki miały charakter przytułków dla ubogich. W 1944 roku dla potrzeb terenów przyfrontowych zorganizowany został szpital. Początkowo jako zakład zamknięty dla leczenia chorób zakaźnych a następnie poszerzony o oddział chirurgiczny i przekształcony w szpital powiatowy, który zorganizowany był w czterech budynkach mieszkalnych dwukondygnacyjnych (mienie opuszczone, pożydowskie) z lokalizacją w centrum miasta.

Na tym terenie pozostał również do dziś obiekt synagogi. W budynku u zbiegu Rynku i ulicy Jagiellońskiej mieściła się na parterze pracownia rentgenowska z rentgenem marki Fiszer, od 1968 roku apteka szpitalna, biuro administracji szpitala oraz magazyny szpitalne.

W budynku od strony północnej przy ulicy Berka Joselewicza był pawilon chirurgiczny, w którym mieścił się oddział chirurgiczny, blok operacyjny (sala operacyjna), sterylizacja, izba przyjęć ogólna, w którym mieściło się również ambulatorium chirurgiczne na piętrze, kaplica szpitalna, dyżurka lekarza dyżurnego, punkt krwiodawstwa, w przybudowie kuchnia szpitala ze stołówką dla pracowników.

W budynku od strony wschodniej u zbiegu ulic Św. Jana i Jagiellońskiej mieścił się oddział wewnętrzny i oddział dziecięcy. Pośrodku terenu miał lokalizację oddział położniczo-ginekologiczny z salą porodową. Pośrodku ogrodu szpitalnego zlokalizowany był budynek o niedużym gabarycie wykorzystywany na prosektorium. Izby porodowe działały w Szczucinie, Wietrzychowicach, Otfinowie, Bolesławiu i Radgoszczy.

W tym czasie lecznictwo otwarte podstawowe zorganizowane było przez Przychodnię Rejonową w Dąbrowie Tarnowskiej, Ośrodkach Zdrowia w Żabnie, Wietrzychowicach, Radgoszczy, Otfinowie, Gręboszowie, Bolesławiu, Szczucinie oraz w Spółdzielniach Zdrowia w Słupcu, Oleśnie, Brzezówce, Mędrzechowie i Luszowicach.

Upragniona budowa Szpitala Powiatowego w Dąbrowie Tarnowskiej na 324 łóżka rozpoczęta została w II kwartale 1962. W lokalizacji Szpitala brano pod uwagę przynajmniej trzy propozycje a mianowicie: teren przy ul. Szarwarskiej w okolicy kwaszarni, teren przy ul. Jagiellońskiej, teren pomiędzy ulicą Grunwaldzką a Zazamczem. Działka pod budowę Szpitala objęła teren 5ha ziemi. Realizatorem budowy Szpitala Powiatowego w Dąbrowie Tarnowskiej wyznaczono Tarnowskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Ogólnego w Tarnowie.

Budowa Szpitala Powiatowego rozpoczęła się w 1962 roku z 40-miesięcznym cyklem budowy tj. na lata 1962-1966. Budowę Szpitala zakończono i przekazano do zagospodarowania i użytkowania 30 kwietnia 1968 roku.

Szpital posiadał pełne wyposażenie, zainstalowaną aparaturę medyczną, przygotowane sale operacyjne, pracownie RTG i analityczną, kuchnię i pralnię oraz aptekę. Posiadał przygotowaną do podjęcia pracy zwiększoną do potrzeb szpitala załogę lekarzy, personelu średniego, medycznego, pomocniczego i gospodarczego. Uruchomienie szpitala rozpoczęło się już na drugi dzień maja. Pracę w szpitalu znalazło około 500 pracowników.

Zespół Opieki Zdrowotnej w fazie eksperymentowania był utworzony jako 3 w województwie i 11 w kraju. Dyrektorem został lekarz Józef Ostręga, następnie funkcję tę pełnili: Józef Puchała, Czesław Nastalczyk, Andrzej Zawiliński, Krzysztof Laskowicz, Michał Surynt, Piotr Sacha, Teresa Kopczyńska, Marek Rogoż, Bogusława Stanosz-Kościuszkiewicz, Paweł Lechowicz, Jerzy Orzeł, Teresa Kopczyńska a obecnie Łukasz Węgrzyn.

Zarządzeniem nr 215/98 Wojewody Tarnowskiego z dnia 7 lipca 1998r. Zespół Opieki Zdrowotnej w Dąbrowie Tarnowskiej uległ przekształceniu w Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej. Oznacza to, że publiczny ZOZ prowadzony jest w formie samodzielnego zakładu, pokrywającego z posiadanych środków i uzyskiwanych przychodów koszty swej działalności i swoich zobowiązań. Organem założycielskim jest Powiat Dąbrowski.